” 14 Φλεβάρη…”
14 Φεβρουαρίου 2020, η ημέρα των ερωτευμένων.. Ευφάνταστα μπουκέτα παντού καρδούλες και σοκολατάκια. Βγήκα μια βόλτα και περπάτησα στους δρόμους της Κομοτηνής ,σήμερα το πρωί, και μαντέψτε. Στολισμένες βιτρίνες (από την παραμονή ακόμη βέβαια, ούτε πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν να ‘τανε), τα ανθοπωλεία σε κατάσταση ξέφρενου ενθουσιασμού ,καθώς μία τέτοια ξεχωριστή μέρα(not) οι πωλήσεις ανεβαίνουν κατακόρυφα και φυσικά δε έλειπαν και τα ευτυχισμένα ζευγαράκια, που περπατούσαν χέρι χέρι στην πλατεία σαν να ήταν η πρώτη και τελευταία μέρα του έρωτά τους. Κάποιοι τώρα, μπορεί να με πείτε κακιασμένη και ζηλιάρα, επειδή τολμώ να απομυθοποιήσω μπροστά στα μάτια σας μία ”τέτοια” σημαντική γιορτή. Μία τέτοια ”γιορτή”, που μας έχουν πλασάρει ώστε να καταναλώνουμε ”άχρηστα” πράγματα , ακόμη περισσότερο από τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου. Δε λέω ότι δεν είναι όμορφο, ευγενικό, ρομαντικό να κάνεις μία κίνηση καλής θελήσεως και να πάρεις ένα μπουκέτο λουλούδια στον αγαπημένο σου, ώστε να του φτιάξεις τη μέρα ή να του υπενθυμίσεις πόσο τυχερός νιώθεις, που υπάρχει στη ζωή σου, λέγοντας του ένα απλό σ’αγαπώ. Όλα αυτά όμως μπορείς να τα κάνεις οποιαδήποτε στιγμή νιώσεις την ανάγκη, οποιαδήποτε στιγμή θελήσεις.. εφόσον έχεις το πιο βασικό, την υγεία σου.
14 Φλεβάρη λοιπόν, Παγκόσμια Ημέρα Συγγενών Καρδιοπαθειών. 15 Φλεβάρη, Παγκόσμια Ημέρα κατά του παιδικού Καρκίνου. Μήπως αυτές τις ημέρες θα ήταν προτιμότερο να κοιτάξουμε λιγάκι γύρω μας, να αφήσουμε στην άκρη τον τεράστιο εαυτό μας ( καθώς και τις φαρφάλες με τα λουλούδια ) και να δούμε το πραγματικό νόημα τους, στηρίζοντας ,όπως ο καθένας μπορεί και θέλει, αυτούς που το έχουν πραγματικά ανάγκη; Ή έστω να αναλογιστούμε και να αναγνωρίσουμε τον τεράστιο αγώνα που δίνουν κάποιοι άνθρωποι καθημερινά (μικροί και μεγάλοι) για να είναι εδώ και την επόμενη μέρα. Αυτά τα χρήματα, για παράδειγμα, που θα δώσετε για ένα κουτί με σοκολατάκια σε σχήμα τριαντάφυλλο, μπορείτε να τα προσφέρετε σε κάποιον έρανο για ένα μικρό ”ήρωα” , που δεν έχει αρκετά χρήματα για να πραγματοποιήσει την επέμβαση, τις χημειοθεραπείες ή να αγοράσει τα φάρμακα, που χωρίς αυτά δε μπορεί να ζήσει.
Κλείνοντας αυτό το άρθρο θα σας πω όπως και στην αρχή, ότι δεν είναι ανάγκη να θυμόμαστε τον ”ανθρώπινο” εαυτό μας μόνο κάποιες συγκεκριμένες ημέρες του χρόνου. Ας αποτελέσουν όμως, τουλάχιστον, το κινητήριο έναυσμα για να τον θυμηθούμε από σήμερα και για αύριο και για πάντα.. Βοηθώντας Προσφέροντας Ανοίγοντας τα μάτια και την καρδιά μας στα πραγματικά προβλήματα, σε αυτούς που μας έχουν ανάγκη, στους συνανθρώπους μας.
Ας δώσουμε σε αυτή τη μέρα πραγματικό νόημα και αξία.
Ερωτευτείτε γιατί χανόμαστε (not) Βοηθήστε γιατί χανόμαστε !!!
