Όχι πια σε σώματα ξένα
Ξάπλωσες σε αγκαλιές διάφορες ,
και αποκοιμήθηκες.
Είπες την ιστορία σου , άκουσες τις δικές τους.
Περίμενες με υπομονή την ανατολή,
και άλλες φορές πάλι ευχήθηκες να μην έρθει ποτέ.
Έδωσες χάδια και φιλιά ,
έλαβες επίσης πίσω πολλά..
Άλλα χάρτινα , άλλα γυάλινα και άλλα σιδερένια ,
πυρωμένα.
Κάποιες αγκαλιές τις λησμόνησες σε μια νύχτα μόνο ,
και κάποιες που διήρκησαν μόνο για μια νύχτα ακόμη παλεύεις να τις ξεχάσεις.
Και τώρα πάμε στα σώματα. Σώματα που κουμπώνουν μεταξύ τους ,
και σώματα που κουμπώνουν στη ψυχή .
Σώματα ξένα ,
Σώματα οικεία ,
Σώματα αδιάφορα και σώματα παράξενα.
Άλλα τα ονόμασες κορμιά καταφύγιο , υπόστεγο για μια πρόσκαιρη μπόρα
και άλλα καταφύγιο για μια ζωή.
Άλλα φυλακή , που σε κλείνουν μέσα τους και σε καταπίνουν με μανία μια για πάντα, δίχως καν να σε ρωτήσουν .
Και άλλα.. μπουντρούμια που και το κλειδί να σου έδιναν εσύ θα το κατάπινες ή ίσως να το πέταγες από το παράθυρο, που δεν υπάρχει.. προκειμένου να μείνεις εκεί ακριβώς.
Σκέφτηκες όμως ότι τα κορμιά προδίδουν ;
Ξεχνούν και χάνονται στο πέρασμα του ανέμου.
Ενώ οι αγκαλιές ποτέ δε ξεθωριάζουν,
χαράζουν μία ρωγμή πάνω στο στήθος και περιμένουν το κομμάτι τους, να βουλώσει τη σχισμή.
Για αυτό , σε όσα κορμιά και αν χαρίστηκες ,
Σε όσα σώματα και αν μάταια προσπάθησες να κουμπώσεις ,
Σε όσες αγκαλιές κι αν ψευτοβολεύτηκες..
Το δικό σου σώμα θα ‘ναι πάντα αλλιώτικο,
θα είναι εκείνο το κομμάτι που σου λείπει , το φάρμακο που θα κλείσει τη δική σου σχισμή.
Είναι το δικό σου σώμα και όχι το ξένο, και για αυτό ποτέ δε θα καταφέρεις να βολευτείς πουθενά αλλού.
Δ.Μ.
About Author
