Ο χαμένος ερωτισμός
Ευρύ το σημερινό θέμα ,χωρίς αρχή και τέλος, γιατί έτσι ακριβώς είναι ένας άνθρωπος που έχει χάσει τον ερωτισμό του, βυθισμένος σε μια άβυσσο χωρίς προορισμό, χωρίς ενδείξεις κατεύθυνσης , χωρίς φως.
Χαμένη υπόθεση να ασχοληθεί κάποιος μαζί του , κόπος και δάκρυ ,χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Ο ερωτισμός βρίσκεται στον εγκέφαλο , στην καρδιά στα μάτια, παντού, ακόμα και στο πιο μικρό μας κύτταρο. Δεν χάνεται, απλά δεν μπορεί να γίνει αντιληπτός από το άτομο που τον κουβαλά.
Γιατί; Η επιστήμη προβάλει πολλές εξηγήσεις και η χημεία του σώματος ακόμα περισσότερες.
Στην ουσία λείπει το αίσθημα της αυτοσυντήρησης μια που ο ερωτισμός ταυτίζεται υποσυνείδητα πάντα με την αναπαραγωγική διαδικασία. Το άτομο παραιτείται από το ένστικτο να διαιωνίσει το είδος του, ίσως γιατί νομίζει πως δεν είναι άξιο το ίδιο ή για άλλους προσωπικούς λόγους , που συναντάμε σε ανθρώπους κλεισμένους στον εαυτό τους.
Ας δούμε όμως και μια άλλη μια μορφή «χαμένου» ερωτισμού, ναι ναι, αυτός ο χαμένος μέσα σε εισαγωγικά όμως, άρα όχι χαμένος, αλλά καταπιεσμένος, κρυμμένος , φοβισμένος, ποδοπατημένος.
Ο ερωτισμός υπάρχει, έντονος μάλιστα, όμως απαγορεύεται να βγει. Το άτομο υποφέρει αφάνταστα μια που είναι αναγκασμένο να παρουσιάζει μια άλλη εικόνα από αυτή είναι. Αισθάνεται την ερωτική έλξη , την έχει ανάγκη, όμως δεν την εκφράζει. Ντρέπεται; Ίσως, αλλά είναι εμπόδιο που ξεπερνιέται εύκολα.
Υπάρχουν και άλλοι λόγοι όμως , πολύ πιο δύσκολοι, όπως το κοινωνικό ή οικογενειακό περιβάλλον , ή κάτι άλλο που θεωρείται ταμπού, κάτι σαν τις δεισιδαιμονίες του παρελθόντος , ή κάτι που αντίκειται στα χρηστά ήθη και έθιμα. Σε αρκετές των περιπτώσεων το άτομο, «παίζει» με τον εαυτό του, μετράει τις δυνάμεις τους, βάζει το ίδιο όρια ,που δεν θέλει να ξεπεράσει. Αλίμονο όμως, δεν γνωρίζει πόσο πολύ κακό κάνει στον εαυτό του , πηγαίνοντας ενάντια στην ίδια του τη φύση. Κάλλιστα θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω τη λέξη «ασκητικός» αντί για «χαμένος» μια που σαφώς πρόκειται για απάρνηση της ανθρώπινης υπόστασης, και τη μετάβαση σε ένα άλλο στάδιο, που η υλική απόλαυση είναι απαγορευμένη και αντικαθιστάται με την ψυχική γαλήνη, σε θεωρητικό πάντα επίπεδο, η οποία οδηγεί στον παράδεισο μετά θάνατον.
Υπάρχει τρίτη περίπτωση χαμένου ερωτισμού; Όχι δεν υπάρχει, το μόνο που μπορούμε να προσθέσουμε είναι ο ερωτισμός με μικρό διάλειμμα, κάτι δηλαδή σαν το ημίχρονο σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, ξεκούραση για λίγο, αναδρομή των γεγονότων του πρώτου ημιχρόνου για να καταλάβουμε ποια τα σωστά που πράξαμε και ποια τα λάθος ,αναδιάταξη δυνάμεων, και ξανά πάλι στον αγωνιστικό χώρο για τη συνέχεια του ματς.
Ας μην κοροϊδευόμαστε, ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται, και τα δύο είναι θορυβώδη, ο βήχας στους πολλούς , ο έρωτας στον έναν. Αμέσως καταλαβαίνεται , ασχέτως αν τα δυό άτομα σφυρίζουν αδιάφορα , και το σφύριγμα μέρος του παιχνιδιού είναι, άλλωστε με ‘ένα τέτοιο σφύριγμα του διαιτητή αρχίζει το δεύτερο ημίχρονο του αγώνα, άσχετα αν στον έρωτα δεν υπάρχει διαιτητής και δεν πρέπει να υπάρχει τέτοιος. Μόνο τα δυό άτομα μόνο!
Μ.Δεσποτόπουλος
About Author
