Να είσαι πάντα το αφεντικό του εαυτού σου

Θέλεις την ευτυχία , θέλεις την ηρεμία, βαρέθηκες τις φωνές, βαρέθηκες τις διαταγές.
Μια ζωή τα ίδια, να ζεις με τα θέλω και τα πρέπει των άλλων, να ικανοποιείς τις επιθυμίες τους καταπιέζοντας τις δικές σου ανάγκες.
Φωνές επιτακτικές , φωνές που μαλώνουν έστω και αν έχουν άδικο, φωνές που παριστάνουν τα αφεντικά σου, που αποφασίζουν για σένα χωρίς εσένα.
Κάποτε έρχεται η στιγμή της έκρηξης , η στιγμή του όχι, η στιγμή που λες και εγώ τι είμαι βρε γαμώτο; Ένα πιόνι ένα τίποτα;
Το μυαλό θολώνει, θέλεις να επαναστατήσεις να δείξεις την αξία σου , να πεις ένα βροντερό παρόν , να διαμορφώσεις εσύ τις εξελίξεις.
Βρίσκεσαι στο μεγαλύτερο μεταίχμιο της ζωής σου, αμφιβάλεις αν σου βγει σε καλό ή κακό, είσαι όμως απόλυτα αποφασισμένος να το τολμήσεις.
Θέλεις να σβήσεις το παρελθόν, να το διαγράψεις εντελώς από τη μνήμη σου, να μην σε πληγώνει τίποτα απ αυτό πια, γιατί θεωρείς πως ήταν ένας κακός εφιάλτης και μόνο.
Θέλεις να κάνεις μια νέα αρχή χωρίς κανένα απολύτως βαρίδιο του παρελθόντος , θέλεις τις αποφάσεις να τις πάρεις εσύ και όχι οι άλλοι.
Σε τρώει όμως η αγωνία, κι αν οι αποφάσεις που πάρεις είναι λάθος; αν είναι ίδιες μ αυτές που πήρες στο παρελθόν; Αν μπλεχθείς σε ένα νέο φαύλο κύκλο που δεν οδηγεί πουθενά; Αν μείνεις μετέωρος μη ξέροντας ποιο δρόμο να ακολουθήσεις γιατί μπορεί να οδηγήσει στο παρελθόν που δεν θέλεις;
Λες θα βαδίσω βάσει της λογικής, σου φαίνεται καλή ιδέα, ίσως και η μοναδική που σε βγάζει από το αδιέξοδο.
Και ξαφνικά με τον καιρό θα ανακαλύψεις πως η λογική δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια σειρά κανόνων που σε εμφύτευσε η κοινωνία στο μυαλό. Ένα σύνολο από όχι , ναι ,και πρέπει, που δεν θες. Ένας τρόπος ζωής , που σε οδήγησε στην τωρινή σου επανάσταση.
Θα ακολουθήσουν και άλλες επαναστάσεις, γιατί αυτός είναι ο κύκλος της ζωής, μια συνεχής επανάσταση, ενάντια στα τετριμμένα , ενάντια στην ανία , και όσο κι αν δεν το πιστεύεις , ενάντια στη λογική.
Είσαι ένα απειροελάχιστο κομμάτι του σύμπαντος , του δίχως κανονικότητα, του δίχως λογική, του απρόοπτου, του ξαφνικού, του σύμπαντος με τους ήλιους του που ξαφνικά μετατρέπονται σε μαύρες τρύπες, που σε ρουφάνε , που σε εξαφανίζουν.
Είσαι ένα κομμάτι της πραγματικής ζωής που δημιουργήθηκε από την τυχαιότητα του άναρχου σύμπαντος , έτσι θα παραμείνεις , δεν μπορείς να το αλλάξεις αυτό, είναι το μόνο δεδομένο που πρέπει να ξέρεις. Δεν αλλάζει το dna σου, το ένα και μοναδικό, που όσο και να ψάξεις δεν θα βρεις αντίτυπο του, παρά μόνο μερικά σχεδόν όμοια που σίγουρα θα συναντήσεις στο δρόμο σου.
Να επαναστατείς πάντα, να μην σηκώνεις μύγα στο σπαθί σου, είσαι από τα ίδια υλικά που είναι φτιαγμένοι όλοι, μέχρι να πετύχεις το αληθινό νόημα της ζωής.
Να είσαι το αφεντικό της ζωής σου.
Θα τα καταφέρεις, αρκεί να θυμάσαι πάντα ένα πράγμα, δεν είσαι μόνος. Μην κάνεις τα ίδια που έκαναν οι άλλοι σε σένα και σε πλήγωσαν.

Μ.Δεσποτόπουλος.

About Author

Εγγραφείτε στο Newsletter μας